บางสิ่งยิ่งผ่านไปนาน
ยิ่งหลงยิ่งลืมคุณค่าความสำคัญ
ตัวฉันคงคล้ายดังสิ่งนั้น
ที่เธอหลงลืมไม่มาสนใจ
เคยอยู่เป็นสิ่งจำเป็น
เธอเห็นฉันมีความหมายด้วยซ้ำไป
วันนี้ไม่รักยังทำร้าย
โอ้ใจหนอใจของคน
วนเวียนมาทักกันตามประสา
เวียนวนเข้ามาเมื่อเธอร้อนรน
ไม่โกรธไม่แค้นไม่เคยบ่น
เพียงเราสองคนอย่าขาดกัน
ทะเลจะพัดเธอไปกับใคร
ไม่เคยน้อยใจขอเพียงสักวัน
เธอกลับมาหอมฉันให้ใจสั่น
ฉันขอแค่นั้นก็พอ
เคยอยู่เป็นสิ่งจำเป็น
เธอเห็นฉันมีความหมายด้วยซ้ำไป
วันนี้ไม่รักยังทำร้าย
โอ้ใจหนอใจของคน
วนเวียนมาทักกันตามประสา
เวียนวนเข้ามาเมื่อเธอร้อนรน
ไม่โกรธไม่แค้นไม่เคยบ่น
เพียงเราสองคนอย่าขาดกัน
ทะเลจะพัดเธอไปกับใคร
ไม่เคยน้อยใจขอเพียงสักวัน
เธอกลับมาหอมฉันให้ใจสั่น
ฉันขอแค่นั้นก็พอ
วนเวียนมาทักกันตามประสา
เวียนวนเข้ามาเมื่อเธอร้อนรน
ไม่โกรธไม่แค้นไม่เคยบ่น
เพียงเราสองคนอย่าขาดกัน
ทะเลจะพัดเธอไปกับใคร
ไม่เคยน้อยใจขอเพียงสักวัน
เธอกลับมาหอมฉันให้ใจสั่น
ฉันขอแค่นั้นก็พอ